Eenvoud siert

 

Ik kreeg van Willem een heerlijk geurende zeep cadeau. Meestal leg ik zeepjes in mijn lades met kleding en geniet zo van de geur, maar deze wou ik als handzeep gebruiken. In de badkamer liggen al de zeepjes die de kinderen maakten voor moederkesdag, dus deze zeep zou in de berging komen, waar ik mijn handen was na het tuinieren.

Maar ik heb geen zeephoudertje meer. En als je die zeep in een gewoon schaaltje legt, wordt die zo vies en wak van nat te liggen. En toen had ik een geniaal (al zeg ik het zelf) idee!

Ik vulde een aardewerken kommetje met keitjes. Het kommetje maakte Willem tijdens de Artiestentoer in Tervuren dit jaar. Hij draaide het bijna helemaal zelf. Sindsdien blijft hij maar praten over een cursus pottenbakken, dus ik denk dat ik weet wat hij voor zijn verjaardag krijgt dit jaar! Niet verklappen! De keitjes komen uit de "stenenverzameling" van de kinderen. Waar we ook zijn, de kinderen verzamelen altijd bijzondere stenen. En die moeten dan mee naar huis. Ze hebben ondertussen een ladenkastje vol stenen, groot en klein.

En nu zijn het kommetje en de steentjes samen een perfect zeepbakje voor in de berging. Het is heel simpel, maar het geeft mij veel plezier. In het kannetje, dat Marie draaide, heb ik ondertussen een borsteltje gestoken, om de tuinaarde van onder mijn nagels te schrobben.

Op de vensterbank zie je ook mijn stekjes staan. In de zomer is de vensterbank leeg, maar in de herfst geraakt ze weer gevuld, met stekjes en voorgezaaide twee-jarigen. In de lente komen daar dan nog de éénjarigen en de dahlia's bij.