schaduw

We zaten vorige zondag ochtend te picknicken voor ontbijt, onder de kerselaar in de tuin. Marieke riep opeens "oh!". Ze had een bij zien opstijgen uit een klaproos, en dat deed "poef!". Ze legde het uit met grote ogen en haar handen. Ze hield ze voor haar gezicht, alle vingertoppen bij elkaar, en op het moment van de "poef!", barsten de handen open, als een mini-vuurwerkje. Haar mond maakte dezelfde beweging, en ook haar ogen sperden zich nog wat wijder van verwondering.

 

Ze toonde me hoe je de schaduwen van de bijtjes in de klaprozen kon zien, en hoe de bloemen wiebelen door het landen en weer opstijgen van hun zoemende gasten.

 

De broers moesten ook komen kijken, natuurlijk.
 

En dan ben ik weer blij dat mijn kinderen zo kunnen genieten van zoiets eenvoudigs als een picknick in de tuin, en de schaduw van een bij.

Omdat alle quilts er toch lagen, hebben we ook maar voor middageten een picknick gedaan, en daarna nog een ijsje, en nog een beetje luieren, met oude "Rode Ridders" om te lezen.

 's Ochtends ligt de picknickplek nog in de zon, maar 's middags valt de schaduw van de kerselaar erop, perfect voor een warme, zonnige dag. Hier zie je quilts klaarliggen voor ons ontbijt.

Pim en Patje picknickten ook mee, op hun eigen quiltje. Hen kom je nog tegen in het zomernummer van Liefde uit de Lappenmand.

En tot slot nog enkele foto's van klaprozen in tegenlicht, gewoon omdat ze zo mooi zijn.

Een mooie zomer gewenst!