Grand Finale
Ik hou van dahlias! Jaren geleden bezochten Willem en ik de dahlia-tuin in Bredene. Meestal kan zo'n collectie bloemen van allemaal dezelfde soort me niet zo lang boeien, maar de dahliatuin vond ik net inspirerend. Er is werkelijk een dahlia voor iedereen, van kleine, enkelvoudige bloemen en zachte tinten tot enorme vuurwerken op een steeltje.
Ik heb toen één dahlia geplant, Twilight Time. Zelfs in de lokale AVEVE is er al redelijk wat keuze. Ik koos de goedkoopste die ik mooi vond. Op zich is zo'n dahlia-knol nooit echt duur in de AVEVE, maar mijn mama leerde mij dat dure planten vaak moeilijke planten zijn. Dat lijkt ook logisch. Smaken verschillen, dus je kan niet zeggen dat de mooiste planten het duurst zijn. Hooguit kan het zijn dat een bepaalde plant wat meer "in de mode" is. Maar het lijkt logisch dat een dahlia die moeilijk aangroeit, gemakkelijk ten prooi valt aan slakken of snel rot duurder zal zijn, dan één die woekert als onkruid. Enfin, het werd dus Twilight Time, en ik heb er al veel plezier aan beleefd, en ook al veel planten weggegeven, want hij groeit goed aan.
Het opgraven van de knollen voor de winter vind ik geen corvée, ik vind het juist leuk om te zien hoe dik de knollen zijn geworden in de zomer. Vroeger zette ik de knollen gewoon in de kartonnen doos in de kelder, waar ze helemaal uitgedroogd uitkwamen in de lente. En ik plantte ze half mei rechtstreeks in volle grond. Nu bewaar ik ze in vochtig zand in de berging. Daar zie ik vroeg in het voorjaar al scheuten opkomen en dan pot ik ze op, zodat ik half mei sterke planten kan uitplanten, die bijna geen last hebben van de slakken. En ze bloeien nu ook vroeger natuurlijk.
Enkele jaren geleden kocht ik eens een goedkope mix van knollen, maar daar heb ik nu alleen nog een diep rood-paarse dahlia van over. Ze waren niet zo denderend, die mix, en ik vind het spijtig dat ik de naam niet ken van mijn donkere dahlia. Voor mezelf noem ik hem Bordeaux Surprise.
Ik heb geen grote tuin en vind veel planten mooi, dus ik wil geen collectie dahlia's beginnen. En ik moet er ook rekening mee houden dat ik plaats moet vinden om alle knollen te overwinteren. Toch heb ik me dit voorjaar laten verleiden er nog één bij te kopen. Als je zo' n knol koopt, is het altijd een zielig, verschrompeld dingetje, heel anders dan de stevige, vlezige knollen die ik zelf overwinter. Dus het is spannend afwachten of hij goed gaat groeien. Mijn dahlia Grand Finale was niet moeilijk, hij groeide vlot uit tot een stevige plant. De eerste bloemen kwamen pas eind augustus, maar ze waren het wachten waard! Misschien wijst de naam erop dat het altijd een late bloeier zal zijn, of misschien zal hij volgend jaar vroeger zijn, als ik vertrek van een stevige knol. In ieder geval ben ik heel blij met deze aanwinst. De bloemen zijn enorm, wel 25 cm in diameter! En van de kleur wordt ik helemaal blij! Aan de basis zijn de bloemblaadjes geel, in het midden een diep fuchsia, met een fluwelige glans en aan de topjes snoepjes roos.
Wat ook leuk is aan dahlia's, is dat ze goed houden in een vaas. Ik pluk dus regelmatig een boeket, of zelfs gewoon één bloem. Zo geniet ik op een andere manier van mijn tuin. Want door de bloemen binnen te brengen en op ooghoogte te zetten, kijk je nauwkeuriger. En dat maakt dan weer dat ik ook wanneer ik in de tuin ben vaker in close-up ga kijken, en mij met plezier verwonder over de schoonheid die ik daar vind.
Ik heb dit jaar een stukje tuin erbij gekregen. Enfin, we hadden dat stuk al, maar het was verwaarloosd, en nu is er een groot bed bijgekomen. Het ligt verhoogd, achter een muurtje. Ik noem het mijn vuur-border, maar dat is een ander verhaal. In ieder geval wil ik hem beplanten met warme kleuren: geel, oranje en rood, en misschien wat diep paars hier en daar. En ik heb al twee dahlia's op het oog die ik daar wil zetten, voor kleur tot in het najaar! Eentje is een rode soort, die mijn oma, mama en schoonzus al in hun tuin hebben. Die groeit dus heel goed aan! Daarnaast zag ik op de website van De Bolster een dahlia die je uit zaad kan opkweken. Dat heb ik dus nog nooit gedaan. Dit voorjaar zag ik Monty Don op Gardener's World dahlia's stekken en ik heb het meteen geprobeerd. Het ging heel gemakkelijk, en ik heb heel wat dahlia's weggegeven dit jaar. Ik hoop dat uit zaad ook zo vlot lukt, want Bishop's Children lijkt me een aanwinst. Ik droom al een tijdje van een dahlia met donker blad. Er staat wel dat hij op een vochtige standplaats of zelfs aan de waterkant moet staan, en dat is de vuurborder niet. Maar er zitten 165 zaadjes in een zakje, dus ik kan me veroorloven van te experimenteren. Of hoe tuinieren steeds leuker wordt, en je steeds meer gaat houden van je eigen tuintje!
Ik heb toen één dahlia geplant, Twilight Time. Zelfs in de lokale AVEVE is er al redelijk wat keuze. Ik koos de goedkoopste die ik mooi vond. Op zich is zo'n dahlia-knol nooit echt duur in de AVEVE, maar mijn mama leerde mij dat dure planten vaak moeilijke planten zijn. Dat lijkt ook logisch. Smaken verschillen, dus je kan niet zeggen dat de mooiste planten het duurst zijn. Hooguit kan het zijn dat een bepaalde plant wat meer "in de mode" is. Maar het lijkt logisch dat een dahlia die moeilijk aangroeit, gemakkelijk ten prooi valt aan slakken of snel rot duurder zal zijn, dan één die woekert als onkruid. Enfin, het werd dus Twilight Time, en ik heb er al veel plezier aan beleefd, en ook al veel planten weggegeven, want hij groeit goed aan.
Het opgraven van de knollen voor de winter vind ik geen corvée, ik vind het juist leuk om te zien hoe dik de knollen zijn geworden in de zomer. Vroeger zette ik de knollen gewoon in de kartonnen doos in de kelder, waar ze helemaal uitgedroogd uitkwamen in de lente. En ik plantte ze half mei rechtstreeks in volle grond. Nu bewaar ik ze in vochtig zand in de berging. Daar zie ik vroeg in het voorjaar al scheuten opkomen en dan pot ik ze op, zodat ik half mei sterke planten kan uitplanten, die bijna geen last hebben van de slakken. En ze bloeien nu ook vroeger natuurlijk.
Enkele jaren geleden kocht ik eens een goedkope mix van knollen, maar daar heb ik nu alleen nog een diep rood-paarse dahlia van over. Ze waren niet zo denderend, die mix, en ik vind het spijtig dat ik de naam niet ken van mijn donkere dahlia. Voor mezelf noem ik hem Bordeaux Surprise.
Ik heb geen grote tuin en vind veel planten mooi, dus ik wil geen collectie dahlia's beginnen. En ik moet er ook rekening mee houden dat ik plaats moet vinden om alle knollen te overwinteren. Toch heb ik me dit voorjaar laten verleiden er nog één bij te kopen. Als je zo' n knol koopt, is het altijd een zielig, verschrompeld dingetje, heel anders dan de stevige, vlezige knollen die ik zelf overwinter. Dus het is spannend afwachten of hij goed gaat groeien. Mijn dahlia Grand Finale was niet moeilijk, hij groeide vlot uit tot een stevige plant. De eerste bloemen kwamen pas eind augustus, maar ze waren het wachten waard! Misschien wijst de naam erop dat het altijd een late bloeier zal zijn, of misschien zal hij volgend jaar vroeger zijn, als ik vertrek van een stevige knol. In ieder geval ben ik heel blij met deze aanwinst. De bloemen zijn enorm, wel 25 cm in diameter! En van de kleur wordt ik helemaal blij! Aan de basis zijn de bloemblaadjes geel, in het midden een diep fuchsia, met een fluwelige glans en aan de topjes snoepjes roos.
Wat ook leuk is aan dahlia's, is dat ze goed houden in een vaas. Ik pluk dus regelmatig een boeket, of zelfs gewoon één bloem. Zo geniet ik op een andere manier van mijn tuin. Want door de bloemen binnen te brengen en op ooghoogte te zetten, kijk je nauwkeuriger. En dat maakt dan weer dat ik ook wanneer ik in de tuin ben vaker in close-up ga kijken, en mij met plezier verwonder over de schoonheid die ik daar vind.
Ik heb dit jaar een stukje tuin erbij gekregen. Enfin, we hadden dat stuk al, maar het was verwaarloosd, en nu is er een groot bed bijgekomen. Het ligt verhoogd, achter een muurtje. Ik noem het mijn vuur-border, maar dat is een ander verhaal. In ieder geval wil ik hem beplanten met warme kleuren: geel, oranje en rood, en misschien wat diep paars hier en daar. En ik heb al twee dahlia's op het oog die ik daar wil zetten, voor kleur tot in het najaar! Eentje is een rode soort, die mijn oma, mama en schoonzus al in hun tuin hebben. Die groeit dus heel goed aan! Daarnaast zag ik op de website van De Bolster een dahlia die je uit zaad kan opkweken. Dat heb ik dus nog nooit gedaan. Dit voorjaar zag ik Monty Don op Gardener's World dahlia's stekken en ik heb het meteen geprobeerd. Het ging heel gemakkelijk, en ik heb heel wat dahlia's weggegeven dit jaar. Ik hoop dat uit zaad ook zo vlot lukt, want Bishop's Children lijkt me een aanwinst. Ik droom al een tijdje van een dahlia met donker blad. Er staat wel dat hij op een vochtige standplaats of zelfs aan de waterkant moet staan, en dat is de vuurborder niet. Maar er zitten 165 zaadjes in een zakje, dus ik kan me veroorloven van te experimenteren. Of hoe tuinieren steeds leuker wordt, en je steeds meer gaat houden van je eigen tuintje!
Reacties
Een reactie posten
Laat van je horen!